Της Έλενας Μαγκαφώση *
Ευχαριστώ Σαμουήλ μου, που μ’ έμαθες ότι είναι πιο αληθινό το ευχαριστώ όταν εκφράζεται με πράξεις, όταν γονατίζεις μπροστά στον άνθρωπο που σε βοήθησε. Έτσι το συνηθίζετε εσείς στην Ουγκάντα. Μέχρι χθες το θεωρούσα υποτιμητικό. Μόνο όταν γονάτισα κι εγώ μαζί σου, να σου ανταποδώσω τις ευχαριστίες, κατάλαβα την αξία της πράξεως.
Ευχαριστώ Σιλουανέ, που μου θύμισες να μη βιάζομαι να κρίνω ανάρμοστες συμπεριφορές, όπως ένα παιδί που το παίρνει ο ύπνος κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Μπορεί να μην είναι λόγω αδιαφορίας, αλλά εξ’αιτίας της ελονοσίας που το ταλαιπωρεί και καμιά μάνα δε το φίλησε στο δρόμο του για το σχολείο, για να καταλάβει ότι ψήνεται στο πυρετό.
Ευχαριστώ παπα – Γιώργη, που μου δίνεις καθημερινά μαθήματα ανατροφής ορθόδοξης οικογένειας και ορθόδοξης κοινωνίας. Κάθε σου λέξη και κάθε σου κίνηση είναι πολύτιμη.
Ευχαριστώ Μαρία, που μου έδειξες πως μία νέα γυναίκα μπορεί να οργανώσει την αίθουσα αναμονής 350 ασθενών ενός ιατρείου, να μαγειρέψει για ένα σχολείο, να είναι ήρεμη και περιποιημένη, με ενέργεια μικρού παιδιού, κι ας διανύει τον έκτο ή έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της.
Ευχαριστώ Παύλε, που με έμαθες τι σημαίνει να «καυχιέσαι ἐν Κυρίω», όταν μου είπες πόσο περήφανος είσαι για τα πιο νόστιμα πρόσφορα που έχεις μάθει να φτιάχνεις.
Ευχαριστώ πάτερ Εφραίμ, που μου δίδαξες πως να υπομένω σιωπηλά τον πόνο, χωρίς να δειλιάζω στη πρώτη ατυχία, να συνεχίζω να κάνω αυτό που επέλεξα, αλλά απαλά, χωρίς θράσος.
Ευχαριστώ Χριστόφορε και Ρουθ, που μου μάθατε ότι η αληθινή αγάπη βρίσκει τη δύναμη να εκμηδενίζει την απόσταση και να περιμένει αναλλοίωτη μέχρι και χρόνια για να εκπληρώσει το όνειρό της.
Ευχαριστώ Μάρβιν, που με δίδαξες ότι με μόχθο προκόβεις περισσότερο, γιατί μόνος σου επιλέγεις το δύσκολο δρόμο να πας στο σχολείο σου, για να μη ξοδέψεις τις ελάχιστες οικονομίες σου στα μέσα μεταφοράς, κι ας περπατάς δύο ώρες. Γιατί σ’ αρέσει πρώτα να ’χεις τακτοποιήσει τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σου, να ’χεις φροντίσει τα ρούχα σου να είναι καθαρά για την αυριανή σα νοικοκύρης και όταν πια θα χει πάει μεσάνυχτα, που όλοι θα κοιμούνται στο σπίτι, να αφιερώνεις το χρόνο σου στο διάβασμα. Αποδίδεις καλύτερα έτσι, λες.
Ευχαριστώ Δημήτριε, που επέλεξες να με προστατέψεις από την αλήθεια της ζωής σου, για να μη με στενοχωρήσεις. Πέρασες δύσκολα παιδικά χρόνια. Εσύ μάλλον ενηλικιώθηκες από τα δέκα σου. Τα κατάφερες όμως, και να σπουδάσεις και να σπουδάσεις και τα αδέλφια σου. Επειδή βρέθηκε στο δρόμο σου ο Θεός και σ’ έσωσε από τις κακοτοπιές και σε γέμισε ελπίδα, μου είπες.
Σ’ ευχαριστώ, Κύριε και Θεέ μου, που μ’ αξίωσες ξανά να βρεθώ ανάμεσά τους, στον επίγειο παράδεισό Σου.
- Η Έλενα Μαγκαφώση βοήθησε φέτος για δεύτερη χρονιά εθελοντικά στην 8η αποστολή μας στην Ουγκάντα.Την ευχαριστούμε “από καρδιάς” πολύ.Ο Θεός να την ευλογεί