της Αγγελικής Δασούλα *

Να δείξεις μέσα σε λίγες στιγμές, σε ορθάνοιχτες αγκαλιές όσα έζησες, ένοιωσες, πήρες από αυτούς τους ανθρώπους που στέκονται απέναντι σου με ένα ευχαριστώ στα χείλη.

Είναι όλοι εκεί όταν φτάνεις στη χώρα, να σε υποδεχτούν για την τιμή που τους κάνεις με την παρουσία σου εκεί. Από τον μικρότερο που χαίρεται με τους Μουζούγκου μέχρι τον μεγαλύτερο. 

Κατά την παραμονή σου όλοι φροντίζουν απλά με τις δικές τους συνθήκες να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου. Δεν αλλάζουν την ζωή τους , σε βάζουν μέσα στην καθημερινότητά τους κάνοντας μας να την απολαμβάνουμε παρά τις δυσκολίες της. Το καρβουνάκι που ανάβει από το πρωί για την ετοιμασία πρωινού,  μεσημεριανού….. είναι τελικά αυτό που νοστιμίζει τα φαγητό τους. 

Οι εικόνα των εφήβων που γυρίζουν αργά το απόγευμα από το σχολείο να φροντίζουν την στολή τους να είναι καθαρή για την επόμενη μέρα έχει να σου δώσει πολλά μαθήματα. Το πρωινό τους ξύπνημα, ο καθένας μόνος του και η φροντίδα τους για μια καλοσιδερωμένη στολή σε κάνει να θαυμάζεις αυτά τα παιδιά και να προσεύχεσαι για εκείνα.

Η αθόρυβη παρουσία των δύο ιερέων της ιεραποστολής να φροντίσουν το πρόγραμμα της διακονίας μας, να προλάβουν ανάγκες και ελλείψεις σε κάνει να νοιώθεις μόνο ευγνωμοσύνη που ο Θεός επέτρεψε να βρεθείς κοντά τους. 

Στην ιεραποστολή,  η γαλάζια σκεπή του σχολείου , λες και γεύεσαι Ελλάδα από το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού της. 

Στις τάξεις τα νηπιάκια και τα πρωτάκια με τις όμορφες στολές τους σε γεμίζουν χαρά και ελπίδα. Ξεχωρίζεις τον Κωστή, τον Απόστολο να παρακολουθούν την δασκάλα τους ρίχνοντας κλεφτές ματιές έξω, περιμένοντας το διάλειμμά για παιχνίδι. Την καρδιά όμως σου κλέβει ο μικρός Αναστάσιος, νέο αίμα στην αυλή του Αγίου Σπυρίδωνα. Να κάνει απίστευτα πράγματα με σοβαρότητα και ηρεμία ενήλικα . Ένα παιδί με πατέρα τον προστάτη της ιεραποστολής και μάνα την Παναγία. Η φροντίδα των γυναικών για το καθημερινό φαγητό των παιδιών του σχολείου σου δίνει μόνο χαρά και ικανοποίηση για την εξέλιξη της ιεραποστολής. Η εικόνα της διευθύντριας με μια σειρά κλειδιά στο χέρι άγρυπνος φρουρός για την καλή λειτουργία του σχολείου , εκφράζει την τάξη , την οργάνωση, τον κόπο και τη δουλειά. 

Ο προγραμματισμός στις  καλλιέργειες , εναλλάσσοντας τα είδη ώστε η συγκομιδή να τους εξασφαλίζει παραγωγή όλο το χρόνο δείχνει πόσο έχουν προχωρήσει αυτοί οι άνθρωποι. 

Όπου και αν χρειάστηκε η βοήθεια  των  ντόπιων , στα ιατρεία , στις λίστες των ασθενών η βοήθειά τους ήταν  πολύτιμη με συνέπεια και οργάνωση. Λίγα χρόνια μετά και θαυμάζεις πόσο αυτοί οι άνθρωποι έχουν εξελιχθεί και πως πραγματικά είναι ελπίδα για τον τόπο τους. 

Οι μέρες περνάνε και μόνο τέτοιες εικόνες και σκέψεις γεμίζουν τις βαλίτσες τις επιστροφής. 

Και έρχεται η ώρα του γυρισμού , η βουβή διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο, τα βουρκωμένα μάτια. Ξεκινάς τις πρώτες αγκαλιές , κάθε μια ξεχωριστή . Τελικά πονάει πολύ αυτή η στιγμή . Μόνη παρηγοριά είναι , αν ο Θεός το επιτρέψει να τους ξαναδείς την επόμενη χρονιά.

  • Η Αγγελική Δασούλα είναι γεωπόνος και βοήθησε για έκτη φορά φέτος (2019) στην 8η αποστολή της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής και της ομάδος “από καρδιάς” στην Ουγκάντα.Την ευχαριστούμε πολύ.Ο Θεός να την ευλογεί